Valkparkieten vervellen meestal omdat het hen helpt de oude veren af ​​te werpen en nieuwe en verse veren in plaats daarvan te laten groeien. Rui is een continu proces voor een valkparkiet. Een valkparkiet heeft het nooit koud door het verlies van zijn veren. Tijdens de rui kunnen valkparkieten moe zijn.

Verenplukken is heel gebruikelijk voor valkparkieten. Sommige veren kunnen eraf vallen als gevolg van rui, maar als u wat kale plekken in uw vogel opmerkt, is het zeker dat uw vogel veren aan het plukken is. Een lange praktijk van het plukken van veren kan leiden tot een volledige afbraak van de groei van nieuwe pluizige veren.

Valkparkieten bijten of bijten soms zowel hun baasjes als andere levende wezens. Het zijn natuurlijke prooien, dus bijten is voor hen vanzelfsprekend. Het bijten gebeurt niet de hele tijd, en ook niet om dezelfde redenen.

Valkparkieten kunnen praten. Zingen kunnen ze ook. Ze zijn niet zo spraakzaam als andere papegaaiensoorten, maar ze kunnen kleine zinnetjes leren zoals “Goedemorgen”, “Hallo”, “Mooie Vogel” en enkele andere. Hun geheugen is niet zo goed als die van kaketoes en daarom hebben ze geen buitengewone woordenschat.