Η σύντομη απάντηση είναι όχι, τις περισσότερες φορές οι φάλαινες και οι καρχαρίες αποφεύγουν να επιτεθούν ο ένας στον άλλον. Τις περισσότερες φορές, η φάλαινα ξεφεύγει από τον καρχαρία, αλλά υπήρξαν περιπτώσεις φαλαινών να επιτίθενται σε καρχαρίες. Συνήθως οι καρχαρίες δεν ενδιαφέρονται να επιτεθούν στις φάλαινες επειδή οι φάλαινες είναι πολύ μεγάλες για να τις φάει ένας καρχαρίας. Η φάλαινα ζει στον ωκεανό, έτσι τα αρπακτικά τους είναι οι φάλαινες δολοφόνοι και οι όρκες.

Οι κροκόδειλοι είναι επιθετικοί θηρευτές, αλλά μπορούν να περάσουν μήνες ή και ένα χρόνο χωρίς να φάνε. Το σωματικό σύστημα ενός κροκόδειλου είναι σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να εξοικονομεί όλη την ενέργεια που παίρνει από το γεύμα του. Οι κρόκοι μπορούν ακόμη και να κλείσουν και να επιβιώσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στον δικό τους ιστό σε ακραίες συνθήκες.

Οι καρχαρίες μπορεί να φέρνουν στο μυαλό τους σκέψεις να κοπανήσουν τους μεγάλους λευκούς ή τους μεγάλους, αλλά μερικοί από αυτούς είναι στην πραγματικότητα μάλλον φιλικοί. Υπάρχουν περίπου 500 είδη καρχαριών, μερικά από τα οποία επιτρέπουν στους δύτες να πλησιάσουν και να κολυμπήσουν μαζί τους. Παρόλο που οι καρχαρίες δεν μπορούν να είναι τόσο φιλικοί όσο οι σκύλοι, μπορούν περιστασιακά να δείχνουν ευχάριστη συμπεριφορά.

Οι Μεγαλόδοντες είναι οι μεγαλύτεροι καρχαρίες όλων των εποχών, αλλά οι καρχαρίες είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος σύγχρονος καρχαρίας (επίσης ψάρι). Ωστόσο, και οι δύο καρχαρίες είναι συναρπαστικά αρπακτικά, και παρόλο που ο ένας ήταν μοχθηρός σαρκοφάγος, ο άλλος είναι τροφοδότης φίλτρων. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι θεμελιώδεις τρόποι με τους οποίους και οι δύο καρχαρίες είναι διαφορετικοί.

Οι καρχαρίες είναι θνητοί και πεθαίνουν για διάφορους λόγους, ο πιο συνηθισμένος από τους οποίους είναι το κυνήγι. Οι θάνατοι από καρχαρίες μπορεί να προκληθούν από διάφορους παράγοντες, μερικοί από τους οποίους είναι φυσικοί, ενώ οι άνθρωποι προκαλούν άλλους. Ως αποτέλεσμα, παρόλο που βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, αυτά τα ψάρια δεν είναι εγγενώς ασφαλή.

Οι καρχαρίες, όπως και άλλα ψάρια, δεν αναβοσβήνουν με τον ίδιο τρόπο που κάνουν οι άνθρωποι. Οι καρχαρίες, από την άλλη, αναβοσβήνουν μοναδικά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν λεπτές μεμβράνες πάνω από τα μάτια τους, που ονομάζονται μεμβράνες nictitating, οι οποίες λειτουργούν ως προστατευτικά βλέφαρα. Ωστόσο, οι μεμβράνες διέγερσης δεν βρίσκονται σε όλους τους καρχαρίες.

Οι καρχαρίες συνήθως δεν έχουν φυσικούς θηρευτές, αλλά μερικές φορές, μικρότερα είδη καρχαριών θηρεύονται από όρκες και μεγάλους καρχαρίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι καρχαρίες δέχονται επίσης επίθεση από δελφίνια. Οι καρχαρίες, με τη σειρά τους, θηρεύουν ασπόνδυλα, ψάρια, μικρότερους καρχαρίες και πιγκουίνους. Μερικοί καρχαρίες προτιμούν επίσης να τρώνε πλαγκτόν, φύκια και άλλα τρόφιμα φυτικής προέλευσης. 

Οι καρχαρίες έχουν ανατομία των ματιών συγκρίσιμη με αυτή των ανθρώπων και έχουν εξαιρετική όραση. Ωστόσο, η ικανότητά τους να βλέπουν αντικείμενα εξαρτάται από διάφορες συνθήκες. Οι καρχαρίες, για παράδειγμα, έχουν καλύτερη όραση σε χαμηλό φωτισμό. Μπορούν επίσης να προσαρμόσουν το οπτικό τους πεδίο ανάλογα με τις ανάγκες.

Τα δόντια του καρχαρία δεν είναι φτιαγμένα από οστά αλλά από χόνδρο. Τα δόντια του καρχαρία, συγκεκριμένα, σχηματίζονται από σκληρυμένο ιστό που ονομάζεται οδοντίνη. Η οδοντίνη είναι αυτή που επιτρέπει στα δόντια του καρχαρία να απολιθωθούν γρήγορα.